Flytting og farvel

Heime hos Oss rådar eit einaste flyttekasseinferno. Kasser med bøker, kasser med DVD'ar, kasser med kjøkkenreiskapar og -maskiner, kassar med Gud veit kva.. Kassar over alt. Og alle hjelper til med å pakke ting i kassane. Det er i grunn litt triveleg. Samarbeidet altså. Ikkje å bu blant kassar..

Det som er enda mindre hyggeleg enn kassar, er å ta farvel. Farvel med gode vener i eit trygt og triveleg nabolag, farvel til leikekameratar og leikeplassen... Og like  vemodig som å seie farvel til gode vener, er å måtte ta farvel med ein trygg og god barnehage med verdens skjønnaste ansatte ♥

Det fine med at avskjeden er trist, er det faktum at tida i nabolaget og barnehagen har vore nydeleg. Vi har hatt det heilt fantastisk, både barn og vaksne.

Vi har samla minner. Gode minner.

Eg gler meg til vi har sett dei i album og kan bla i dei,

ikkje "berre" ha dei som indre bilder - sjølv om indre bilder er fine dei også...

Vi har forresten også sagt farvel til vår firbeinte venn.

Han har flytta til vener, ettersom vi det neste halve året ikkje ville komme til å kunne finne ei god nok midlertidig løysing hos oss sjølve fram til huset står ferdig... :'/

Jammen godt at vi kan få høve til å helse på han,

ellers hadde det vore veldig vemodig å ikkje ta han med

på flyttelasset ♥

Han fekk nytt namn med nye eigarar,

og no er altså vår Panjang (betyr "langt liv" på indonesisk) 

blitt namnebror med min kjære mann ♥

Kor kool er vel ikkje det!? Love it! 

...Bye bye skilpadde-Knut...