Ville vårteikn

På veg heim frå skulen i dag, såg eg årets første utsprungne krokus. "Endeleg" tenkte eg "no må no vel våren vere komen?" Det har vore fleire av typen lure-vår den siste tida. Så eg kjenner meg etterkvart litt skeptisk. Strålande sol, knopper på trea og spirer av allslags sortar rundt om kring i grøftene. Men så, like etter har kong vinter lagt det kvite snøteppet over verda igjen, så knoppar og spirer krymper seg. Då har det vore fint med påskelilje-vår innandørs i småpotter. 

Forresten - er det vanleg at det kjem to blomsterhovud opp av ein stilk?

Eg har aldri sett slikt før, så eg syntest det var særdeles artig

å oppdage denne siamesiske påskelilja i dag! 

Etter at denne siamesiske tvilling-blomsten var oppdaga, så oppdaga eg enda eit vårteikn. Inne i leilegheita. Det var ein liten og så til dei grader levande krabat. Lysebrun og lett pelskledd. (Eg har sett nærbilder av slike som denne, så pelskledd veit eg at han var, utan å ta han i nærare augesyn!) Han reiste seg opp på bakbeina, gjorde seg klar til angrep. Han fekk meg til å tenke på Goliat, og eg kjende meg som David, der vi stod ansikt til ansikt. Eg såg på han og han såg på meg. Han tok eitt skritt nærare og eg rygga eitt skritt lenger bakover. Det var like før sveitten pipla fram i panna på meg. Eg trengde ein utveg, men eg kunne ikkje vise meg svak og liksom servere han høve til å gå til angrep. Så eg opprettholdt augekontakta, medan tankane kverna rundt i hovudet på meg.

Og så, som sendt frå øvre makter, braste mannen, min helt og redningsmann inn døra. "Hjeeelp meg! Eg er her inne!!!" Eg holdt framleis augekontakt med monsteret. "Ka er det som skjer?" spurte mannen lettare forskrekka, umiddelbart etter å ha høyrt mitt redselsfulle utrop. "Ta han! Han står der. På veggen!". "Kor?" spurte mannen medan han i realiteten stod 20 ørsmå centimeter frå å bli slukt levande. "Han er DER! Rett framfor nasa di, med frambeina høgt heva - klar til å angripe!!!" 

"Næmmen sjå der du" smilte mannen. Han plukka utysket opp med to varsomme fingre, lot eklingen spasere rundt i handflata medan han nynna stille på Lille Petter Edderkopp, og etterkvart lot dyret fire seg sjølv sakte ned i doskåla. Lille Petter fekk ikkje tid til å forsere vasskorpa i porselenet før eg drog i snora, og dermed sørga for at Grufulle Petter fekk ein svømmetur han seint vil gløyme. "In your face Petter-boy!" tenkte eg triumferande før neste tanke slo meg - Det er ikkje berre ein dans på roser med vår og sommar heller. Vinteren har heilt klart sine fordelar den og, sjølv om det kan late til at dei aller fleste er mektig lei han no etter kvart...     

Min mann er ikkje berre god på å redde meg frå edderkopp-sjebnar. Han er også god på å hjelpe meg å binde bjørkehjerter. Det gjorde vi i helga. Eg trur kanskje det var i samband med det at Lille Petter og i alle fall to til frå hans omgongskrets flytta inn - dette var nemmeleg Petter nummer 3 på like mange dagar :S Eg trur eg hadde likt bedre å ha augestikkarar innandørs!? I alle fall liker eg desse augestikkarane, på den fine nye koppen min. Den gir meg langt bedre sommer-assosiasjoner enn kva Petter og hans vener gjer ;)