Ut med det gamle...

Vel er det ikkje nytt år hos oss heller, men ein ny epoke på vi kunne skryte på oss å vere inne i. Det samme gjeld for mormor. Faktisk så er det vel faktisk ho som er den som kjenner best på kroppen at den nye epoken har teke plass, og relativt hardt og brutalt sparkar den forrige epoken på hovudet ut av huset.

I helga var heile familien på fire heime i fødebyen for å ruske opp i delar av huset vårt. Mormor har så langt disponert heile huset vårt, men heretter må ho nøye seg med éi stove og fire soverom, i stadet for to stover og fem soverom... Sånn plassmessig i kvardagen er ikkje skilnaden ei stor inngripen i livet hennar, men å få rydda ut av romma som no skal rivast, for å gjere plass til tilbygget som i løpet av det neste året skal bli vår heim, det var ein aldri så liten inngripen.

"Jammen samlar det seg mykje rusk på 58år" kommenterte mormor medan vi bar ut bossekk etter bossekk med haugar av kleshengarar, gamle leikeemballasjar, falma lampeskjermar, blomsterpotter med skår i, drikkeglas som ho berre hadde eitt av kvart av, gamle ukeblader, falske blomar, miniatyrflasker med likør og eg veit ikkje kva... Ho hadde rett, jammen var det mykje rusk i skapa hennar! Men innimellom var det mogeleg å finne ein og anna skatt også - til dømes dei originale stiftingspapira til Noregs første (og einaste?) knipseforeining - NKF. Min onkel var og er ein artig skrue - han var ein av initiativtakarane til denne stiftinga, som etter alt å dømme ikkje har ført stort anna med seg, enn at eg fekk meg ein god latter inni eit nedstøva klesskap. Han får eit herleg brev i posten med diverse løgne papirar, som har låge trygt oppbevart inst i eitt av kleskapa til mormor, som ein velholdt hemmelegheit og skatt i ukjent antal år. Dette funnet gjorde ryddejobben i helga vel verdt arbeidet i seg sjølv! :) (Utan at eg skal ta på meg for mykje ære for å ha rydda - det var nemmeleg Knut'en, pappa og svigerfar som stod for dei tunge løfta).

No er vi i alle høve det første fysiske skrittet på veg mot å få begynt på bygginga av vår eigen heim. I skrivande stund sit, så vidt eg veit, svigerfar og slappar meir enn velfortent av etter å ha tetta veggane mellom dei tømde romma og den delen av huset som mormor skal fortsette å bu i. Eg er heldig som har ein hendig, velutdanna og erfaren tømrar-svigerfar, som meir enn gjerne styrer snekkerarbeidet på huset vårt, medan vi sjølve er i ein heilt annan by og passar arbeid, studiar og familielivet her... Vi er heilt enkelt meir enn heldige.

Skulle forresten gjerne vist bilder, men har liksom ikkje noko fornuftig eller interessant å trekke fram i denne samanheng. Det skal bli andre boller når bygginga starter, for så sant vi er i nærheita, så skal speilrefleksen får dokumentere så det kostar etter!
 



PS: Ei finfin veke ynskjast deg frå oss :)